X wordt steeds meer Z

Twaalf is ‘ie. Zoon F. Ik kijk naar hem. Onderuitgezakt zit hij op de bank. Headsetje op, telefoon in zijn hand. Ik moet toegeven: ik irriteer me er regelmatig mateloos aan. Die focus op de telefoon. Steevast het antwoord ‘Wacht even’, als ik hem vraag zijn telefoon weg te leggen. Aan de andere kant: deze kinderen groeien nu eenmaal in een wereld vol technologie op. Mijn kind is een ‘Zetter’. Geduwd in het hokje van de huidige Generatie Z, de laatste generatie die een naam heeft gekregen. Een digitale generatie die, zoals René Boender en Jos Ahlers omschrijven in hun boek ‘Generatie Z’, altijd en overal online is en voor wie sociale media geen ontdekking zijn, maar een noodzaak.

Continu online gedrag

Het zal allemaal wel. Digitale generatie of niet, ondertussen zitten wij er als ouders maar mooi mee. Hoe gaan we om met dit continue online gedrag van onze kinderen? Moeten we ze op rantsoen zetten, of mogen ze onbeperkt hun online leven leiden? In hoeverre bewegen wij mee op hun golven van onstuitbaar verlangen de wereld kleiner te maken via sociale media, vlogs en gaming? Voor mij, X’er, vormen deze vragen een regelrechte worsteling. ’s Avonds, met een glas wijn op de bank, voer ik een heftige discussie met mijn man. Hij is klaar met het telefoongedrag van onze zoon. ‘Die filmpjes die hij de hele dag kijkt. Zo’n Enzo Knol, het gaat echt nérgens over!’, roept hij gefrustreerd. Ik ben milder gestemd. Als er dagelijks honderdduizenden kinderen (én volwassenen) naar zijn vlogs kijken doet hij vast iets wat wél ergens over gaat, toch? Irriteerde mijn vader zich vroeger ook niet kapot als ik, net uit school, mijn schoolvriendinnen belde voor een uren durend telefoongesprek?

Ik stel mezelf een vraag. Waarin zit ‘m nu eigenlijk die irritatiefactor?

Echte wereld

Ik stel mezelf een vraag. Waarin zit ‘m nu eigenlijk die irritatiefactor? Ik weet het antwoord wel. Ik wil mijn zoon zo graag de echte wereld laten ontdekken, in plaats van een wereld die op een scherm aan zich voorbijtrekt. Hem laten zien dat het écht leuker is om olifanten te wassen in een riviertje in Thailand dan een hoger level te willen halen met Minecraft (echt gebeurd, vorig jaar. Later had hij spijt.). En dat een potje Kolonisten van Catan met je vrienden meer plezier geeft dan ze online te zien of te spreken.

Familie-avond

‘Mam, je moet nog even stemmen’, zegt zoon terwijl we aan de keukentafel zitten. Hij schuift mijn fonkelnieuwe iPhone 7 naar me toe. Oja, stemmen via de Wie is de Mol-app. De hele week hebben we elkaar via de familie-app al bestookt met hints, aanwijzingen en tips, gevonden via Wie is de Mol-blogs, social media, filmpjes en door heel vaak de laatste uitzending terug te kijken, steeds weer lettend op nieuwe details. Want voortaan is de zaterdagavond onze familie-avond. Ideetje van zoon. Met borrelhapjes op de bank met z’n vieren naar Wie is de Mol kijken, dát was zijn voorstel.

Generatie X en Z; we komen er samen wel uit.

Natascha Klootsema

Beeld: Mikey Burton